Diğer Annelerle Nasıl Arkadaş Olabilirim?

Leyla’yı Instagram’dan takip ediyordum, üniversitede tanışmıştık ama pek samimi olamamıştık. Şimdi biri üç, diğeri birkaç aylık olan iki çocuğuyla ekranımda gülümsüyordu. Her şey yolunda görünüyordu. Yıllar sonra okulumuzla ilgili bir konudan temasa geçtiğimde, adetten “Nasılsın?” dedim. O ise standart dışı bir cevap verdi: “İyi gibiyim, bu ara biraz zorlanıyorum...” Birkaç gün sonra kahve için buluştuğumuzda anne olmanın kendisini nasıl ‘kaybolmuş’ hissettirdiğini anlattı. Rutinleri altüst olmuş, eşinin ve çocuklarının beklentileri arasında sıkışıp kalmıştı. Yalnız kalmak istediğinde suçluluk duyuyor, zaten yalnız kalacak zamanı bulamıyordu.

Leyla, her şehirli annenin empati kurabileceği halleri tarif ediyordu. Ama etrafında kendisi gibi bir anne yoktu ve başkalarının da benzer duygular yaşadığını düşünemiyordu. Ona güzel haberi ben verdim: Yalnız değilsin! Bu noktadan sonra sohbetimiz derinleşti. “Normal hissetmemenin” aslında normal olduğunu duymak, sanki vücudundaki tüm kasları gevşetmişti.

Leyla ile gençlik yıllarımızda aynı sınıfları paylaşmamıza rağmen kuramadığımız bağı, annelik üzerinden kurmuştuk. Yetişkinlikte arkadaş edinmenin zorluğuna inat, çevrem anne olduktan sonra yeni dostluklar kuran kadınlarla doluydu.

Annelik, yeni arkadaşlıkların yeniden yeşerebildiği ikinci bir mevsim bence. Annelik, bize birçok yeni öz tanımın yanında genellikle bir partner ve mutlaka bir veya birkaç bebekle geldiği gibi, uzun bir aradan sonra yeniden ‘akranlar’ da sağlıyor. Geçirdiğimiz köklü fiziksel ve sosyal dönüşümlere, farklı hayatlardan gelen, çeşitli yaşlardaki kadınlar eşlik ediyor. Ayrı evlerde benzer neşelerden ve sancılardan geçiyoruz; aklımızda benzer sorular... “Uykuları düzelecek mi? Yeterince besleniyor mu? Diğer çocuklarla iyi anlaşıyor mu?” yanı sıra “Yalnız kalmak istemem normal mi? Bu kavgalar ne zaman bitecek? Yeterince iyi miyim?” Ortak mekanlarımız yeniden yükleniyor: Oyun parkları, okul bahçeleri, doğum günü partileri, WhatsApp grupları... Kısa bir sohbet ya da bir çocuğun komikliğine tanımadığın biriyle birlikte gülmek, başka bir annenin çocuğunu parktan çıkarırken verdiği mücadeleye tanık olmak, kendimizi bir başkasının hayatında görmek, iyi geliyor. Ancak, bu paylaşımların ötesine geçip gerçek anne arkadaşlıkları kurmak, biraz emek gerektiriyor.

Ben şanslıydım. Yakın arkadaşlarımla yakın zamanlarda anne olduk ve farklı coğrafyalarda yaşasak da birbirimize hep bir mesaj mesafesindeydik. İnsanın tavsiye aradığında ya da sadece söylenmek istediğinde kendini anlayan bir sosyal çevreye sahip olması büyük bir nimet. Ancak zaman ilerledikçe ve çocukların sosyal ihtiyaçları arttıkça, gerçek dünyada bağlantılara ihtiyaç duyduk. Bu ilişkileri kurarken kimimiz diğerlerinden daha çok zorlandık.

Eğer “Nereden bulacağım ben bu yeni 'anne arkadaş'ları?” diye düşünüyorsanız, deneyimlerim ve gözlemlerime dayanarak bazı ipuçları paylaşmak isterim:

Girişken ve Cesur Olun: Yeni bağlar kurmaya çalışmak riskli bir iştir, çünkü reddedilme ihtimalini birlikte getirir... Karşınızdaki kişi sizi geçiştirebilir ama ilk adımı atmaktan çekinmeyin ve yorulmayın. Unutmayın, diğer annelerin de en az sizin kadar yeni temaslara ihtiyacı var.

Okul ve Kurslardan Faydalanın: Okul, oyun grupları ve spor kursları yeni annelerle tanışmak için harika fırsatlar sunar. Semt parkları da iyi bir seçenek! Çocuğunuzun iyi anlaştığı diğer çocukları tespit edin ve ebeveynleriyle iletişime geçin. Birlikte etkinlikler (tiyatro günü, park saati, resim atölyesi, oyun alanlı kafelerde bir buluşma!) düzenleyerek kendi dostluğunuzu da pekiştirebilirsiniz.

Kırılgan Yanlarınızı Göstermekten Çekinmeyin: Kendinizi açmak, karşınızdaki kişiye de aynı cesareti verir. Mükemmel Instagram annelerine aldanmayın. Uykusuz olduğunuzu, evden çıkmadan önce çocuğunuzun büyük bir ağlama krizi geçirdiğini veya ilişkinizin desteğe ihtiyacı olduğunu paylaşmak sizi güçlü kılar. İnsan olduğumuzu kabul ettikçe, ilişkilerimiz derinleşir!

Yarışanlar: Her hikayenizi daha büyük bir hikaye ile gölgede bırakmaya çalışan annelerle karşılaşabilirsiniz. “O da bir şey mi...” diyerek her derdinize yanıt verenler de olabilir. Ortada kötü niyet olmayabilir ama dinlenildiğinizi hissetmek önemlidir. Kendi deneyimlerinizin değerli olduğunu unutmayın ve ihtiyaçlarınızı dile getirin. Eğer durum değişmiyorsa o ilişkiden uzaklaşmayı düşünün.

Kıyaslayanlar: Çocukların gelişimini kıyaslamak yaygındır ama bu sürekli hale geldiyse yorucu olabilir. Kendinizi yarışta gibi hissediyorsanız, kıyasın dozu kaçmış demektir. Her çocuğun ve ailenin benzersiz bir yolculuğu olduğunu unutmayın. Değişim görmüyorsanız, bu sohbetlerden uzak durun.

Yargılayanlar: Bazı insanlar her şeyi eleştirir. Çocuğunuzun bir lokma şeker yemesine izin verdiğiniz için talep etmediğiniz bir annelik dersine tabi tutuluyorsanız, içinde bulunduğunuz durumu değerlendirin. Kendinizi kötü hissediyorsanız, o kişiye mesafe koymak en iyisi olabilir.

"Annelerin arkadaşlığı çocuklara da örnek oluyor." Damla, 42, Veteriner Hekim, İstanbul’da yaşıyor, 5 yaşında bir çocuk annesi

Anneyseniz muhtemelen çoğu zaman yetersiz hissediyorsunuzdur. Her şeyi doğru yapsanız bile, “daha fazlasını yapabilir miydim?” diye düşünmeden edemiyorsunuz... Bu anlarda, sizi anlayan ve özgüveninizi artıran arkadaşlara sahip olmak çok kıymetli. Bu tür bir desteği de ancak, bu duyguyu kendisi de yaşamış birisinden alabiliyorsunuz... Neyse ki, günümüzde kendi duygularını itiraf edebilen ve sebeplerini anlamaya çalışan anneler çoğaldı. Bu, genel olarak kadınların toplumsal rollerini yeniden gözden geçiriyor olması ile de ilişkili tabii. Bu da yeni bir anneyle tanışmayı ve destek bulmayı kolaylaştırıyor.

Ben eskiden bir anneye gidip merhaba demekten utanıyordum. Bunu aşmak için, çocuğumun bu bağlantılara ihtiyaç duyduğunu düşündüm; çünkü başka bir anneyle tanıştığımda, kızıma oyun randevuları ayarlayabiliyordum. Zamanla, yeni annelere yaklaşmak benim için daha kolay hale geldi. Çoğu, çabayı takdir ediyor ve içtenlikle yanıt veriyor. Ayrıca, çocuklarımız sağlıklı yetişkin ilişkileri gördükçe, ileride kendileri de bu tür bağlar kuracaklar. Biz anneler birbirimize bağlandıkça, çocuklarımıza sadece akranlar değil, güvenebilecekleri yetişkinler de sağlamış oluyoruz.

"Arkadaş olunucak anneyi tişörtünden tanırım." Banu, 38, Reklamcı, Ankara’da yaşıyor, 3 yaşında bir çocuk annesi

Ankara’ya yeni taşındığım için çok insan tanımıyordum. Evimize yakın olan Kuğulu Park’ta O’nu gördüm: Kısa kıvırcık saçlı, boynunda renkli bir şal, rocker tişört,, siyah kemik gözlükler... Resmen ilk bakışta aşk! Birkaç dakika sonra çocuklar oynamaya başladı. O gün hep birlikte burger yemeye gittik. Yaklaşık bir yıldır, neredeyse her hafta görüşüyoruz.

Oyun parkında her gün neredeyse iki saatim geçiyor; bu vaktin benim için de keyifli olması önemli. Ama sadece parkta diye de her anne ile arkadaş olamam. Hayat tarzımızın, annelik şeklimizin de benzemesi lazım... Örneğin, benimle Kıtır’a oturup, iki bira söyleyip, çocukların yan masada resim yapmasına izin veremeyecekse oradan bir ilişki çıkmaz. Biz tam böyleyiz diyebilirim.

Annelikte, derdini anlatabileceğin bir başka anne bulabilmek çok önemli. “Yoruldum” dediğimde, “biraz da babaannesi baksın”, kocanla yaşadığın zorlukları anlattığında “o zaman boşan” diyen çocuksuz arkadaşlarımın aksine, bir başka anne bunların her zaman kolay veya mümkün olmadığını biliyor. Anlaşıldığını hissediyorsun. Çözüm bulamasan bile birlikte üzülüyorsun.

"Anneliğin bonusu yeni dostlar." Handan, 36, Danışman, İstanbul’da yaşıyor, 2 ve 5 yaşında iki çocuk annesi

Annelik, aslında yeni ve ilginç insanlarla tanışmak için harika bir fırsat! Çocuklar aracılığıyla benzer yaşam tarzlarına sahip yeni insanlarla tanışabiliyorsun ve bu sayede sosyal ağın genişliyor. Ortak ilgi alanlarınız, benzer bir eğitim geçmişiniz varsa, üstüne de eğlence anlayışınız yakınsa, birlikte vakit geçirmek daha anlamlı ve zevkli oluyor. Bu yüzden, çocuklarınızın iyi vakit geçirdiği ebeveynlere yaklaşmak her zaman mümkün ama daha sağlam bağlar kurmak için arkadaşlarınızın arkadaşları ile tanışmak daha etkili bir yöntem olabiliyor.

Örneğin, benim arkadaşım Yelda, beni tanıdığı başka annelerle tanıştırdı. O kadar iyi anlaştık ki birkaç görüşmeden sonra birlikte bir kayak gezisi yapmaya karar verdik. Ya da geçen yaz Çeşme'deyken, bir arkadaşım büyük oğlumu jimnastik dersine getirmemi önerdi. O ders sayesinde birçok yeni insanla tanıştım ve birkaçıyla gerçekten sıkı dostluklar kurdum. Bu akşam, kreş zamanından tanıştığımız 5 aile ile konsere gideceğiz! Çocuklarla ufak geziler planlıyoruz, bir yandan da kendimize de böyle çocuksuz buluşmalar... Zaman geçirdikçe ilişkilerimiz güçleniyor.